تو بیا

 اگر از ظلمت ره می ترسی

چلچراغ نگهم را به تو خواهم بخشید

روشنایی های تنم را که نشان سحرند

به تو خواهم بخشید

اگر از دوری ره می ترسی

دستهایم را که پلی بر روی زمان می بندند

به تو خواهم بخشید

اگر از تنگی چشم دگران

اگر از حرف کسان می ترسی

من جدا از دگران به تو خواهم پیوست

خویشتن رادر تو گم خواهم کرد

واگر

ترس تو از خویشتن است

من تو را در رگ وهستی خویش ودر همه ی ذرات وجودم

که پر از خواهش توست

من وفا وتمامی دل عاشق خود را بی بهانه به تو خواهم بخشید

تا تو از من باشی

تو بیا

تو بیا که اگر آمدنت دیر شود

واگر آمدنت قصه ی پوچی باشد

من تو را ای همه ی خوبی ها

تا دم مرگ نخواهم بخشید

نوشته شده در یکشنبه 87/8/12ساعت 8:40 عصر توسط شیدا نظرات ( ) |